Hakkını Helal Eder Gibi...

An geliyor ölümü de özlüyor insan

Yaşamın bütün renkleri soluklaşıyor
“Her şeye rağmen yaşamak güzel” cümlesi
“Bunca şeye rağmen yaşamak niye?” sorusunu yanıtlayamıyor
soru işareti başıboş ve şaşkın duruyor

An geliyor
kapkara bir umutsuzluk seline dönüşüyor
bardağın son damlası,
asabi tansiyon oluyor zorlama nabızlar
bütün anılar, bir fotoğrafa sonradan eklenmiş
bir yüz kadar iğreti
Kutsanacak bir cömertliktir,
zamanı gelmiştir kapatmanın yaşam albümünü
artık şarttır,kesilen bütün hesaplara
bir bahşiş gibi bırakmak ömrünü

An gelince;
sonun ucuna ne yetiştirmek ister insan?
Bir itiraf? Arınmak gibi suçluluktan
Bir duayı belki de,
geç kalmış bir telefon konuşmasını
veya bir şiiri
kendi mezarına çiçek bırakır gibi

Bense kapıldığımda yaşamın intihar ideolojisine
anlatmak isterdim sana; intiharım faili meçhul değil
sevgimin sonsuz bilincine ve gücüne yenildim
kendime ve korkuya asla değil

Merhametini esirge benden, yazık olmuyor bana
en azından ziyan olan biz kadar
diretme bakışlarını,
vakit geç vazgeçmek için
aflarla tutuşturma güzel gözlerini
bir ben göreyim, usulca göz kırp
bir dostu uğurlar gibi,
bir an olsun gülümse
hakkını helal eder gibi...