Biz Sağ Olalım MI Peki Bu Hayatta ?
Bozuk insanlar var çevremde... İş hayatım tam bir kaos , büyük bir yarışın içindeyiz.. Kim kime dum duma lafının çıkış noktasında hissettiriyor dumanlı ve isli mekan... her an birisi ayak kaydıracak bir hamle ile karşına çıkıyor, Arkada çalan fon müziği merhum müslüm gürsesten geliyor ...
Ortam üçüncü sınıf mahalle kahvesi tadında... Patron için söylenecek laf yok ,düşünen adam ile RTE karışımı bir şey... Konuşmak mümkün değil, olur da şansın yaver gider ve konuşabilsen dahi tepki hep aynı ... Aglayan sözler eşliğinde kendini suçlu hissettiren bakışlar... Sonuç yalanlar alemi.. Ahh özlemim çok büyük süt kokan çocukluğuma ... Kim derdi yol parası ve yemek parasını düşüneceğim yılların bu kadar erken geleceğini... Kaçıncı sınıf ülkenin kaçıncı sınıf insanıyım?
Hayatım boyunca baş kaldırdığım emperyalist kapitalist sistemin içine çekiliyorum... Ne Kadar çevrem varsa o kadar işsizliğim oldu bu süreçte... Adlarını kalbime kazıdığım, yardımları dokunamasa da var olan çabalayan benimle mücadele eden insanların varlıgına hayattayım, Ailem mi ? Onlar zaten hiç yoklardı ki... Şii bir dakika biri daha birinin ayağını kaydırmaya çalışıyor galiba...
30 yaş üstü sohbetlerin yerini 15 yaş muhabbeti almış...Kişisel bakımsa saçtan ibaret kalmış.. Yemek mi? Patron sagolsun tıpkı vatan sagoldugu gibi.. Ama görüyoruz ki bu ülkede ne vatan sağ oluyor nede patron.. Bari Dostlarımız sagolsun diyoruz...O zaman da anlıyorum ki dostlarımızda ki çoğul eki bile fazlalık kahpe hayatımızda... Biz sagolalım mı peki bu havada... Kim Bilir !
