Eski taş plaklardan bir şarkı fısıldıyor kulaklarıma...
Hüzün bedenimi ele geçirmeye çalışıyor, Çalan şarkı artık daha heybetli ,
gözyaşlarını dikiyor gözlerime…Cevap bile
veremiyorum… Sessiz olmalı… uyandırmamalı derdi, kederi… Hem doğum günü değimliydi
zaten başrol kahramanının, nerede kaldı gülen yüzler, çağlayan sohbetler… Bir
neden bile diyemeden bırakıldı yapayalnız… nefesi eksik ,kalbi yarım yamalaktı…
Kızıyordu kader dediği oyun arkadaşına, kızıyordu kızmasına da ,elden de hiç bir
şey gelmiyordu? Boş vermeye karar verdi… cevapları seyrekti, dökülmeye yüz
tutmuştu… şimdi akan kahkahalar yerine, damlayan tebessümlerle karşılıyordu
doğum gününü… İyi ki DoğduM Arkadaşım !
