Cumanın Sihri; İyi Kiler mi ? Keşkeler mi ?
Cuma gününe de geldik sonun da.. İyi mi kötü mü ayırt edemez oldum günleri, monoton yaşamamak için verdiğim bütün mücadele sonuçsuz kalmış gibi hissediyorum... Birinin arkamda durmasına gerek yoktu , önümde olmamaları kafiydi ... Ama bunu da yapmadılar, önümde en büyük engel en yakın ailem ve dostlarım oldu daima.. Neden ,Niçin gibi soru işaretli cümleleri kuramadım bile... Ailem dedim... Dostlarım her şeyden önce gelir dedim... Sonucunda ise arkada bırakılan da, arkadan vurulan da ben oldum...
Her neyse ön yazımıza ara verip güne başlayabiliriz... Sabah her zaman ki gibi yataktan zorlanarak fırladım.. Normalinde evden 8:10 gibi çıkmam gerekirken , bu sabah tuvalette icat düşünmem biraz uzun sürmüştü... Saatin farkına vardığım da ise beynimde ki icatlar yerini , kovulma sonrası konuşma senaryolarına bırakmıştı bile.. Her neyse zor bela kendimi evden dışarı atıp yola çıkmıştım... Fakat çıkmaz olaydım...
"Aman Allah'ım bu nasıl bir sıcak böyle..." Geç kalmanın vermiş olduğu panik ile meteorolojinin tutarsız hava tahminleri sayesin de 15 derecelik havada kaz tüyü mont ve kar botuyla çıkmış olmanın üzüntüsünü ilk engebeli yolda anladım... Günümün zor geçeceğinin sinyallerini daha ilk dakikadan almıştım... Bir Saniyeyle otobüsü kaçırıp yarım saatte otobüs durağında vakit kaybettikten sonra ikinci otobüste ayakta direğe tutunur buldum kendimi...
Şoförün durakları kalkış alanı sanıp 10 dakika beklemesini de bonus olarak değerlendirebiliriz bu seyahat sürecinde... Sonunda iş yeri lokasyonuma varmıştım, 5 dakikalık yürümenin sonunda iş yerinden içeriye adım atabilecek , ilginç bir bahane üretip neden geç kaldığımı patronlarıma müthiş oyunculuk ve senaryo yazma yeteneğimle anlatacaktım... Bu arada ter sırtımdan akmaya inatla devam ediyordu, son köşeye yaklaşmıştım ki... Adamın teki son sürat koşarak beni de beraberinde alarak yere atlayıverdi... Bir anda kendimi yerde tanımadığım bir adamla kol kola bulu vermiştim... Ardından gelen polisler, belden çıkan silahlar ve bağırış çağırış ise altıma sıçmadan önce ki son nüans dokunuşlardı...
Biraz sonra kendime geldim... AMK bombacımı lan bu " abi sen kimsin patlatma Allah aşkına,çocugum var ,anam hasta " gibi korku yüklü sözler sarf etmeye başladım... Neticesinde onca kargaşa sonunda adam çapsız bir cüzdan hırsızı çıktı.. "Ulan insan cüzdanını nasıl çaldırır , hiç mi dikkat etmiyorsun salak , mal , aptal" şeklinde içimden söver dururken , elimi cebime attığımda birde ne göre miyim... Cüzdan yok ... Cüzdan yoktu... Çark etmiştim bir süre sonra..."Aloooo" deyip Usain boltu aratmayacak atletizm ve hız ile koştum polislerin yanına... Adamı aramalarını , cüzdanımın kendisinde olduğunu söyledim... Neticesinde cüzdanım koca bir oh ile adamın cebinden çıktı... 15-20 dakikalık şu aksiyonun sonun da ise dükkana varmış, hem cüzdanımı hemde patronlara söyleyebilecek harika bir bahane bulmuştum...
Güne İyi mi başladık Kötü mü başladık yorum sizin..
Mutlu Geçsin Günümüz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder