Şarkılara anlam yükleyen bir ben var karşında... Kiminde seninle sevişen... kiminde seninle kavga eden ... kimindeyse sadece özleyen ... Senaristi belli... yazarı , yönetmeni belli ... kastıysa bomboş bir filim... Tek oyuncusuyum kendi yönettiğim yanlızlık filiminin... Çok söze de gerek yok... sonuna birazcık gözyaşı ekledik mi tamamlanacak kısa bir filim benim ki... İçinde bolca sen geçen , bensizlikle dopdolu olan... He sanma ki sana öfkeliyim... öfkem sadece kendime , çabalayacak gücümün olmayışına.. bastırdığım korkularıma...
İleride anlatacak çok dert biriktirdim sevdiğim , geleceğimi de geçmişim gibi yok edebilmek adına sanki bütün çabam , sensizlikle antremanlıyım... Pek umursamıyorum yaşamayı ... Yarın umrumda değil mesela , öbür gün ise hiç aklıma bile gelmiyor... bugün varsam varım, günümü geçiriyorum işte ... yanımda bir şişe alkolüm ... havanın etkisiyle çakırlaşmış gözlerim ve her sözünde senden bahseden şarkılarımla son bir saati ve sonraki bir saati yaşıyorum...
Bir çizik daha attım sensizlik çeteleme.... Bu gece şarkıların daha anlamlı geliyor yüreğime... Konuşur gibi , bana bir şeyler anlatmak ister gibisin... Günlerdir sesini duymayan kulaklarım da yankılanıyor hıçkırıklarının sesi... İçim parçalanıyor , nefes alamıyorum... dışarı atıyorum kendimi umarsızca... Elimde şarabım ,gözlerimde ise senden miras gözyaşlarımla , insanlar ne yaptığımı anlamaya çalışır gibi gözlerini dikmiş yıkılmak üzere olan koca bedenime bakmaya çalışıyor... Bağıramıyorum ... Aşığım diyemiyorum... Dersem Güçsüz olacakmışım gibi geliyor... Susuyorum... Koca bir sessizlik kaplıyor karanlık geceyi...Yapabildiğim ise sadece gidebilmek.... ve sonunda gidiyorum....
